«Το 2001 είχα μια συναυλία στο Βόλο, με όλους τους συναδέλφους μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Πάντα πριν ξεκινήσουμε για την πρόβα, είχαμε την εξής συνήθεια, βγαίναμε στην είσοδο να καπνίσουμε κανά τσιγάρο και να περιμένουμε αυτούς που έχουν αργήσει. Τους αργοπορημένους. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα από κοντά τον επόμενο καλεσμένο μας.
Έμενε κι αυτός στο ίδιο ξενοδοχείο γιατί είχε κι αυτός μια παράσταση σε ένα άλλο σημείο του Βόλου και κατέβηκε ζωσμένος με την κιθάρα του, τα γυαλάκια του και το μονίμως αξύριστο μουσάκι…
Αυτόν τον άνθρωπο εγώ πάντα τον αγαπούσα και τον θαύμαζα με όσο αντέχει η καρδιά μου. Χαιρετηθήκαμε, είπαμε τις πρώτες μας κουβέντες, κι εκείνος άρχισε να φεύγει, και τον έβλεπα να απομακρύνεται σκυφτός με την κιθάρα στην πλάτη, κι έλεγα μέσα μου πόσο θα’θελα κάποια στιγμή στη ζωή μου να συναντηθώ με αυτόν τον υπέροχο καλλιτέχνη και υπέροχο άνθρωπο επί σκηνής.
Τα χρόνια πέρασαν και μπήκε στη ζωή μας και τη δική μου ένας πολύ αγαπημένος συνθέτης ο Θάνος ο Μικρούτσικος.
Ο Θάνος είχε μια τεράστια ευλογία. Να φτιάχνει οικογένειες κι έτσι με έβαλε σε αυτή την σπουδαία οικογένεια που ο συγκεκριμένος καλεσμένος ήταν ίσως το βασικότερο συστατικό.
Μετά από αυτό ανακάλυψα έναν καινούργιο κόσμο. Έναν κόσμο που ο τραγουδοποιός μπορεί να είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής. Όπου ένας στιβαρός καλλιτέχνης, μπορεί να έχει ένα ασύλληπτο χιούμορ.
Και εν τέλει ένας συνθέτης, που αντί να κρατάει για τον εαυτό του όλα τα τραγούδια θέλει να τα μοιράζεται.
Έτσι πραγματοποιήθηκε και η ευχή μου η κοινή μας παρουσία στην σκηνή είναι πλέον συχνή, δημιουργική και πάντα ειλικρινά αγαπησιάρικη χωρίς ανταγωνισμούς αλλά με αυθεντικό συναγωνισμό για το καλό της μουσικής»
«Κυρίες και κύριοι ένας από τους σπουδαίοτερους τραγουδοποιούς της γενιάς μου, ένας καταπληκτικός άνθρωπος και κυρίως ένας σπάνιος φίλους μου. Ο Μίλτος Πασχαλίδης», με αυτή την μοναδική ιστορία και τα γεμάτα αναγνώριση λόγια ο Γιάννης Κότσιρας υποδέχθηκε στην σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά τον Μίλτο Πασχαλίδη.
Οι δυο τους μοιράστηκαν την σκηνή σε ένα κομμάτι καινούργιο. Στην πρώτη φορά που οι δυο καλλιτέχνες συναντιούνται δισκογραφικά.
Τους πήρε περίπου 20 χρόνια όπως είπαν αστειευόμενοι. Ένα τραγούδι σε στίχους Δημήτρη Λέντζου και μουσική Βαγγέλη Μαχαίρα. Ο λόγος για τον «Άγριο Ανθό».
Οι δυό τους συγκλόνισαν και στο «σαν πλανόδιο τσίρκο» σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Άλκη Αλκαίου.