Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα, έλεγαν οι πολιτικοί και έτρεχαν να γιορτάσουν στις καλές εποχές το Πάσχα στα στρατόπεδα μαζί με τους στρατιώτες. Δεν ήταν και το πιο ευχάριστο για έναν στρατιώτη να γιορτάσει το Πάσχα μακριά από την οικογένειά του, μέσα στο στρατόπεδο, ξυπνώντας από τα χαράματα για να σουβλίσει το αρνί. Και τι αρνί. Στον Διόνυσο, στη Μονάδα των Πεζοναυτών, για παράδειγμα, στη διάρκεια της δικτατορίας, ένας φαντάρος την ώρα που σούβλιζε το αρνί πρόσεξε μια μεταλλική ταυτότητα στο μπούτι. Πλησίασε τον οβελία και είδε ότι έγραφε…New Zealand 1945. Δηλαδή εκείνη την ώρα σούβλιζε και πιθανόν να έτρωγε αρνί μεγαλύτερο από αυτόν. Αυτές τις πασχαλινές φιέστες στα στρατόπεδα των πολιτικών της δόξασε η χούντα. Με ανόητα, ανερμάτιστα συνθήματα του τύπου «Χριστός Ανέστη και η Ελλάς Ανέστη», τόσο πολύ την ανέστησαν την πολύπαθη Ελλάδα οι πραξικοπηματίες που πρόδωσαν το 1974 την Κύπρο.
Οι πολιτικοί όμως, κυρίως οι αρχηγοί των κομμάτων διατήρησαν στη μεταπολίτευση αυτήν την παράδοση καθότι περνούσαν φίνα στα στρατόπεδα την ημέρα του Πάσχα. Άφθονη και πλούσια τηλεοπτική κάλυψη, έξυπνες ατάκες με τους φαντάρους, τσάμικο, τσούγκρισμα αβγών, κρασί, κοκορέτσι, λαχταριστό αρνί, ανέξοδες χειραψίες και βεβαίως οι απαραίτητες δηλώσεις. Δηλώσεις ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Θυμάμαι μια φορά που ο Αντρέας Παπανδρέου ήρθε στο κέφι και αφού χόρεψε τσάμικο και τσούγκρισε το αβγό του, θέλησε να ευχηθεί δια χειραψίας σε έναν λόχο φαντάρων. Μόνο που ανάμεσα στις ευχές του για «Χριστός Ανέστη» και «Χρόνια πολλά», υπήρξαν και μερικές του τύπου… «καλή χρονιά», αλλά τότε ποιος έδινε σημασία. Το ΠαΣοΚ κάλπαζε στις δημοσκοπήσεις. 
Η τηλεοπτική εικόνα
Το Πάσχα στα στρατόπεδα ήταν ευκαιρία για προβολή των πολιτικών. Ακόμα και η Αλέκα Παπαρήγα πήγαινε ως Γραμματέας του ΚΚΕ στις στρατιωτικές μονάδες Ήταν ωραία η τηλεοπτική εικόνα, με την Αλέκα να κάθεται δίπλα στον Κώστα Καραμανλή και να τσουγκρίζουν αβγά και μάλιστα να τον νικά και όλες αυτές οι εικόνες ανάμεσα σε άρματα μάχης, σε στρατηγούς και σε φαντάρους. Να σκεφτείτε ότι όταν ο Χρήστος Σαρτζετάκης εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας (με τη γνωστή ιστορία των εγχρώμων ψηφοδελτίων) την πρώτη του δημόσια εμφάνιση θέλησε να την κάνει σε στρατόπεδο Ειδικών Δυνάμεων στο Μεγάλο Πεύκο συνοδευόμενος τότε από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και τον υπουργό Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη. 
Αλλά θέλησε, όμως έτσι νεοεκλεγείς που ήταν και να προσπεράσει το πρωτόκολλο. Πήγε, λοιπόν, στο Μεγάλο Πεύκο με στρατιωτικό ελικόπτερο. Έπαιρνε τα αβγά από ένα καλάθι, τα δοκίμαζε πρώτα με τα δόντια του εάν είναι γερά και μετά άρχισε το τσούγκρισμα. Τις περισσότερες φορές άφηνε να του τσουγκρίζουν το αβγό, ενώ το πρωτόκολλο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και παλαιότερα για τον Βασιλιά ήταν αυτοί να «κτυπούν» πρώτοι Και κανόνιζαν παλιά πάντα αυτοί να νικούν. Στον Βασιλιά έδιναν έως και ξύλινο αβγό. 
Αλλά μια φορά ένα αβγό…μελάτο είχε παρεισφρήσει σε καλάθι με τα πασχαλινά κόκκινα αβγά για έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όταν το τσούγκρισε με έναν δίμετρο λοκατζή (που όταν κτυπούσε «προσοχή» τράνταζε τη γη κάτω από τα πόδια του), ο κρόκος εκτοξεύτηκε στο μέτωπο του Προέδρου, ένας μέρος του κρόκου στο φόρεμα μιας κυρίας που βρισκόταν εκεί κοντά και ο δίμετρος φαντάρος είχε παγώσει από τον φόβο του. Αυτός, βλέπετε ήταν που «κτύπησε» το μελάτο αβγό του Προέδρου . Μια στιγμή αμηχανίας σε όλο το στρατόπεδο των λοκατζήδων.
Τότε, δεν ξέρω τι μου ήρθε και φώναξα «γούρι- γούρι»! Με άκουσε ο Δροσογιάννης φώναξε και αυτός γούρι- γούρι, το φώναξε και η κυρία με τον κρόκο στο φόρεμά της, ακόμα και ο δίμετρος φαντάρος έλεγε «γούρι- γούρι» και η υπόθεση έκλεισε εκεί με το «Χριστός Ανέστη».