Είναι η στιγμή που όλοι, ακόμα κι εκείνοι που τον αποκάλεσαν «αρκούδα, στην οποία έχουν περάσει χαλκά οι μάνατζερ και το ΝΒΑ», θα βγουν να πανηγυρίσουν. Ακόμα κι αν δεν το πιστεύουν, δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, θέλουν να πασπαλιστούν με τη χρυσόσκονη του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Δικό μας χρέος δεν είναι να τους δείξουμε με το δάχτυλο, να τους αποκλείσουμε από τη γιορτή μας, αλλά να ασχοληθούμε με τους Γιάννηδες του αύριο.
Δεν μπορεί, δεν γίνεται και δεν πρέπει να γίνει, να πανηγυρίζουν για την επιτυχία του MVP των τελικών του ΝΒΑ, του κορυφαίου μπασκετμπολίστα του πλανήτη, εκείνοι που επεξεργάζονται τη συμμετοχή του έβδομου ξένου στο ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν γίνεται από τη μια να κόβεις τον δρόμο στα νέα παιδιά, να εκμηδενίζεις την πιθανότητα να παίξουν σε ομάδα της Basket League παιδιά της διπλανής πόρτας και ταυτόχρονα να πανηγυρίζεις επειδή ένας έλληνας αθλητής βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου. Είναι επικίνδυνα υποκριτικό.
Μην βιαστεί κανείς να πει ότι όποιος αξίζει θα βρει τον δρόμο του, γιατί θα του θυμίσω ότι ο Γιάννης (για παράδειγμα) στην Α1 δεν έπαιξε, επειδή έπρεπε να αποκτηθεί ως ξένος. Κι ήταν μόνο το Περιστέρι, του Αργύρη Πεδουλάκη, που του πρόσφερε θέση ξένου, αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να προχωρήσει. Αντίθετα, μεγάλος (τεράστιος) προπονητής, που τον είδε, τον έδιωξε, μην πιστεύοντας στο ταλέντο του.
Αυτή τη στιγμή ΟΛΟΙ, όχι μόνο το ελληνικό μπάσκετ, παίρνουμε credit από μια επιτυχία, στην οποία δεν είχαμε την παραμικρή συνεισφορά, κι αυτό δεν είναι πρόβλημα του Γιάννη, αλλά δικό μας. Σκοπός της ΕΟΚ, των παραγόντων, των ατζέντηδων είναι να κάνουν πιο εύκολο τον δρόμο, να αφαιρούν εμπόδια, ώστε να αναδειχθεί -μέσα από σκληρή δουλειά- το ταλέντο. Εμείς (όχι όλοι) κάνουμε το ακριβώς αντίθετο και μετά θέλουμε κομμάτι από την πίτα της επιτυχίας.
Υποχρέωση όλων όσοι σήμερα θεωρούν εαυτόν ως έχοντα δικαίωμα να πανηγυρίσει και να μετέχει της μυσταγωγίας, είναι να διαμορφώσουν το πλαίσιο, πάνω στο οποίο θα πατήσουν οι Γιάννηδες του μέλλοντος. Είτε αυτό έχει να κάνει με το αναπτυξιακό, είτε αυτό έχει να κάνει με ανοιχτό διάλογο με το υπουργείο Παιδείας, ώστε να σταματήσει το δίλημμα στους γονείς και τα παιδιά «σχολείο ή μπάσκετ» και να μην χάνονται καλοί αθλητές όταν πλησιάζει η ώρα των πανελληνίων εξετάσεων, είτε αυτό έχει να κάνει με την ποσόστωση ελλήνων και ξένων παικτών στη «μεγάλη» κατηγορία.
Ως λαός έχουμε μια… πανηγυρτζίδικη τάση. Κατά το «όπου γάμος και χαρά…» Σημασία έχει όχι μόνο να γινόμαστε μέρος του γλεντιού, αλλά και να δημιουργούμε τις συνθήκες για να… κρατήσουν οι χοροί.